Een reis van adolescenten:

Robert Barestrand

Een biografie over een tiener die in 1980 naar Zweden verhuisde en verstrikt raakte in
gebeurtenissen die een land voorgoed zouden veranderen, de moord op Olof Palme en de ramp met de veerboot Estonia.

“Het welzijn van de mensen vóór dat van de grote financiële wereld”

-Olof Palme tijdens een toespraak in Sergels Torg in 1984.

Inleiding
Sinds de ochtend van 1 maart 1986 wordt de vraag gesteld over de moord op Olof Palme, wie het heeft gedaan en waarom. Door de jaren heen is er een overvloed aan theorieën ontstaan onder officiële onderzoekers en particuliere onderzoekers. Alles van grootschalige geplande operaties tot alleen handelende personen, en alles daartussenin, is naar voren gebracht. Het onderzoek zelf zou een van de grootste zijn die de wereld ooit heeft gekend. Het bestaat uit meer dan 22.000 individuele onderzoekssporen, variërend van de grootte van één A4-vel papier tot meer dan een normaal moordonderzoek. Maar liefst 139 personen hebben de misdaad bekend, waarvan 29 rechtstreeks bij de politie.

In het jaar 2023 kwam Robert Barestrand naar voren met nieuwe en specifieke informatie en verklaringen in verband met de moord. Hij werd niet alleen een getuige tegen wil en dank, maar kent ook min of meer de personen die belast waren met het organiseren en uiteindelijk uitvoeren van de moord. Tijdens zijn leven groeide hij in feite op in nauwe verbinding met bepaalde personen binnen de betreffende groep. Zo diep in de groep zitten, gaf Robert ook de connecties in de samenleving die de groep had, en dus ook de pure context van wat kan worden omschreven als de elite.

Dit leidde uiteindelijk ook tot het inzicht in het ware motief voor de moord op Olof Palme. Robert is drie keer in contact geweest met de politie om zijn kennis te presenteren. Eerst in 1986 kort na de moord, daarna opnieuw in de jaren 90 en ten slotte in het jaar 2018. Omdat hij vond dat de politie niet geïnteresseerd was, besloot Robert in 2023 via sociale media naar voren te treden en ook een boek te schrijven, “Ynglingen är återfunnen” (“De jongeren zijn herontdekt”), dat in juni 2024 werd uitgebracht. Een nieuwe en bijgewerkte Engelse versie van de biografie wil het volledige verhaal vertellen, gebaseerd op opnames met Robert uit januari 2025.

Verder zal zijn gegeven bewijs verband houden met het onderzoeksmateriaal, met betrekking tot zowel de moord op Olof Palme als het zinken van M/S Estonia. Bovendien is dit een biografie; Roberts adolescentiejaren en opvoeding worden ook geïllustreerd in de aanloop naar zijn integratie in de eerder genoemde groep.

Gedetailleerde achtergrond

Robert werd in 1969 in Polen geboren en kwam in de jaren 70 naar Zweden. Robert had een vrij ruige opvoeding, waardoor hij afstand nam van zijn ouders en meer onafhankelijk ging leven. Robert was een soort ‘verloren ziel’ in het nieuwe land, maar hij had het moeilijk. Op een dag kwam hij in contact met een man van middelbare leeftijd, via gemeenschappelijke interesses. Hij gaf Robert eten en onderdak, en Robert mocht hem volgen op zijn vele avonturen. In zekere zin zou je kunnen zeggen dat deze man een soort mentor voor Robert werd, hoewel hun vriendschap ook zijn deel van problemen had. De man had een groep vrienden om zich heen, met wie Robert ook bevriend raakte.

Het was deze man, genaamd Gunnar Ställfors, die – volgens Robert – later de Zweedse premier Olof Palme doodschoot. En de groep rond Ställfors was goed op de hoogte van de plannen. We willen duidelijk maken dat Robert zelf niet betrokken was bij deze plannen. Hij was slechts een “aanhangsel” van de groep zelf en had geen enkele betrokkenheid bij de plannen. Zijn geweten is rein met betrekking tot de moord op Olof Palme.

Maar wat zijn de feiten die Roberts verhaal ondersteunen? Eigenlijk is het meer dan je op het eerste gezicht zou denken. Een van de hierboven genoemde mannen heeft onder andere bevestigd, dat hij op de hoogte was van de plannen en hij bevestigde ook dat ze elkaar kenden. Een belangrijke getuige op de plaats van de moord zegt dat alles “op zijn plaats valt” wanneer hij Roberts verhaal hoort. Een ambulancechauffeur bevestigt Roberts verhaal over hoeveel, of weinig, personen er vlak na de schietpartij op de plaats van het delict aanwezig waren. En dit is slechts een klein deel van wat we hebben gevonden.

On top of that, you can see in the interview protocols that it certainly is possible that Robert’s story is true. Göran Israelsson, rode in the same car as Stefan Glantz, the man who officially performed CPR on Palme. Israelsson speaks about a “stripling” or “youngster” (“yngling” in Swedish) who were present close to Palme’s body. But the problem is that Israelsson and Glantz knew each other very well. So, if Stefan Glantz were present close to the body, Israelsson would not have said “stripling” about him, but would have said “Stefan” or “my buddy” or something similar. He couldn’t miss that Glantz ran up to Palme, as they were travelling in the same car.

Een andere belangrijke getuige, Anna Hage, spreekt over een “jonge jongen” die reanimatie uitvoerde op Olof Palme, op dezelfde manier als Robert zegt dat hij deed. Zou dit Robert kunnen zijn en niet Stefan? Dit zijn de belangrijkste gebeurtenissen van de nacht van de moord, volgens Robert:
Die avond, 28 februari 1986, volgt hij een groep mannen naar de stad Stockholm. Ze kwamen aan bij Östermalm in het centrum van Stockholm, of beter gezegd het kruispunt tussen Sveavägen en Tunnelgatan.

Robert en deze mannen bewogen zich rond de plek die later een moordscène zou worden. Robert begreep wel dat er iets ging gebeuren, maar wist niet zeker wat het was. Het kon hem ook niet schelen, hij volgde gewoon de volwassenen. Ondanks zijn jonge leeftijd had hij die avond een beetje alcohol gedronken, net als veel andere jongeren in die tijd.

Ze bewogen langs verschillende plaatsen dicht bij Sveavägen/Tunnelgatan en Malmskillnadsgatan. De klok tikte en het is nu ongeveer 23.20 uur.

Later staat Robert op de stoep bij Sveavägen. Hij staat nu achter de grijze pilaar bij de gesloten ingang van de metro, samen met een van de mannen. Robert zegt: ”Plotseling, zegt hij ‘kom op!’ en ik begin te lopen. Toen zei de man naast me ‘laten we in een zig-zagbeweging lopen’ en zo wat ronddwalen. Hij speelde dus met een zig-zagpatroon, en ik begon dat ook te doen.”

Robert kan zich de bouwketen (barakken) die midden op de straat tussen de huizen bij Tunnelgatan waren geplaatst, nog goed herinneren. Je kon ze aan beide kanten, links en rechts, passeren. Robert en de man beginnen nu haastig aan de linkerkant van die barakken te lopen en laten Sveavägen achter zich.
Na een paar seconden komen Robert en de man aan op de kruising tussen Tunnelgatan en Luntmakaregatan.

Daar gingen de twee mannen linksaf en liepen verder langs het Skandia-huis, toen ze
plotseling een paar harde knallen hoorden.

De persoon die Robert interviewt, vraagt: ”Hoeveel knallen heb je gehoord?” Robert antwoordt:

“Nou, we liepen hier en hoorden kort daarna de knallen. Het was als fucking vuurwerk – BOOM (pauze) BOOM. ‘Shit, is het oudejaarsavond?’, dacht ik”.

– Robert in een interview op de plaats delict 2024.

Robert en de man lopen dan een stukje verder op Luntmakaregatan achter het Skandia huis wanneer de man plotseling zegt dat ze te ver zijn gegaan. Ze lopen een stukje terug. Dan zien ze een man naar hen toe rennen. Robert en de man komen nu aan bij de kruising tussen Luntmakaregatan en Tunnelgatan. Robert draait zich nu om om te zien waar de man is gebleven.

Robert staat nu alleen op de hoek terwijl de man met wie hij eerder liep, naar de barakken loopt om zo meteen weer bij Robert terug te komen. Maar de man rent weer weg naar de barakken en ontmoet dan Robert die op de hoek staat.

Nu duwt de man Robert bijna een beetje de Tunnelgatan op, dicht bij de barakken en wijst naar Sveavägen. Hij zegt: “Robert, ren daarheen en kijk wat er is gebeurd”.

Tegelijkertijd ziet Robert dat de man met wie hij liep, een andere man heeft gezien, die een blauw jasje draagt. Dit is dicht bij de barakken.

Robert rent nu over de gladde Tunnelgatan richting Sveavägen. Onderweg ontmoet hij een lange man die aan het joggen is en passeert hem. Hij herkent de man niet, maar hij weet zeker dat het niet Stig Engström is, de persoon die door de onderzoekers als de meest waarschijnlijke moordenaar is genoemd.

Hij ziet nu dat er verderop, vlak bij de weg, iemand ligt. Naast de liggende man staat een vrouw te schreeuwen.

Robert snelt naar de plaats delict en begint de persoon te helpen die later Olof Palme blijkt te zijn. Hij is bezig met reanimatie bij Palme, maar een getuige vraagt zich af of Robert wel echt weet wat hij doet (dat weet hij). Een man uit de groep neemt Robert kort daarna mee, weg van de plaats delict.

Dit is Roberts kernverhaal. Als u meer wilt weten over de achtergrond, de groep zelf en alle feiten die Roberts bewering ondersteunen, bestel dan het boek “The Disregarded Witness”. U vindt het op de pagina Boeken.

Rechts ziet u een aantal foto’s van Robert uit de jaren rond de moord op Palme.